Εδώ και λίγους μήνες ανακαλύπτω έναν νέο,μαγικό,παραδεισένιο κόσμο.
Πώς είναι να είσαι έγκυος, να γεννάς και να μεγαλώνεις δίδυμα!!
Τα δικά μου διδυμομπεμπίδια!!!

Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011

Μαθήματα αγάπης & ηθικής!


Από την Μαρία Βόλλη 

Συνοδευτική φωτογραφία του άρθρού Μαθήματα αγάπης & ηθικής!
Όλοι θέλουμε τα παιδιά μας να σέβονται, να δείχνουν την αγάπη τους και να είναι δημοφιλή και αξιαγάπητα. Θέλουμε να ενδιαφέρονται για τα αισθήματα των άλλων, να μοιράζονται τα παιχνίδια τους, να νοιάζονται, να είναι ειλικρινή και να έχουν αξίες... Όλα αυτά τα ευγενικά χαρίσματα και οι αξίες, που θα τα κάνουν καλύτερους ανθρώπους, καλλιεργούνται από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής τους.
Όταν ένα μωρό είναι μέχρι 2 ετών, παρατηρεί τους γονείς και τους οικείους του και βλέπει ότι οι άνθρωποι φροντίζουν, βοηθούν και αγαπούν ο ένας τον άλλο. Αν και μέχρι εκείνη την ηλικία δε μπορεί να σκεφθεί καθόλου ηθικά, αφού πρέπει να ικανοποιήσει τις δικές του άμεσες ανάγκες, οι πρώτες εντυπώσεις που παίρνει από τη φροντίδα και τη ζεστασιά των γονιών του είναι πολύ σημαντικές. Ενισχύστε, λοιπόν, το συναίσθημα της καλοσύνης και της αγάπης προσφέροντας απλόχερα τη φροντίδα και τη ζεστασιά σας στο μωρό σας.
Καθώς το μικρό σας μεγαλώνει και γίνεται νήπιο, εκεί λίγο μετά τα 2, θα πρέπει να ξεκινήσετε να θέτετε και τα πρώτα όρια στο σπίτι και στα φιλικά παιχνίδια. Σ’ αυτή την ηλικία ο εγωκεντρισμός, φυσιολογικό χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου, πολύ πιθανό να υποσκελίσει το ενδιαφέρον του για τους άλλους. Για τα νήπια από 3 έως 5 ετών ο ρόλος των γονιών είναι πάρα πολύ σημαντικός, γιατί σ’ αυτή τη φάση τα μικρά έχουν αρχίσει να κοινωνικοποιούνται. Με τη βοήθειά σας, την καθοδήγηση και την ενθάρρυνσή σας θα αναπτύξουν αρετές, όπως η συμπόνια, η ευγένεια και η γενναιοδωρία, αξίες οι οποίες θα τα βοηθήσουν να χτίσουν επιτυχημένες σχέσεις εντός και εκτός οικογένειας. Αν παρόλη την προσπάθειά σας δε μπορούν ακόμη να ελέγξουν το θυμό τους, ούτε να συμπεριφερθούν “φρόνιμα”, τότε χρειάζονται ακόμη περισσότερη αγάπη και βέβαια ακόμη περισσότερα όρια και αποτελεσματικότερη πειθαρχία.
Άλλωστε, ο βασικός πυρήνας στη διαδικασία της κοινωνικοποίησης είναι να καταστεί το παιδί ικανό να διακρίνει τι είναι “ηθικό” και τι “ανήθικο”, τι “καλό” και “κακό” και τι “σωστό” και “λάθος” τόσο στη δική του συμπεριφορά όσο και στη συμπεριφορά των άλλων. Το παιδί πρέπει να καταλάβει και να αποδεχτεί τους ηθικούς κανόνες, που έχει θεσπίσει η κοινωνία μέσα στην οποία πρόκειται να ζήσει. Και φυσικά, πρέπει να αποφεύγει να τους καταπατά, ακόμα και όταν δεν υπάρχει άμεση απειλή τιμωρίας.
Από την ηλικία των 6 ετών και μέχρι τα 10 τα παιδιά έχουν μάθει πλέον τους κανόνες “καλής συμπεριφοράς” και μπορούν να κατανοήσουν ότι στην ηθικότητα υπάρχει και μια συναισθηματική πλευρά. Νιώθουν εσωτερική ικανοποίηση για τις ηθικές πράξεις και ενοχή ή ντροπή για τις ανήθικες. “ Δεν είναι δίκαιο!”, θα τα ακούσετε να λένε συχνά σ’ αυτή την ηλικία. Αυτή τη φράση θα την ακούσετε πολλές φορές, γιατί τα μικρά αναπτύσσουν το αίσθημα της δικαιοσύνης παράλληλα με την κατανόηση και τη συμπόνια. Είναι πλέον ώριμα και κατανοούν τις συνέπειες των πράξεών τους, ενώ καταλαβαίνουν πολύ καλά τι σημαίνει απογοήτευση και στεναχώρια. Σ’ αυτή τη φάση, αν και καταλαβαίνουν ποια είναι η σωστή και ποια η λάθος αντίδραση, ενδέχεται κάποιες φορές να επιλέγουν τη λάθος, π.χ. απλά και μόνο επειδή θέλουν να τα θεωρούμε ίσα και όμοια με τα μεγαλύτερα αδέλφια τους.
Με συζήτηση, υπομονή, επιμονή, καθοδήγηση και αγάπη θα μπορέσετε να τους διδάξετε ότι το σπουδαιότερο σημείο των ηθικών αξιών είναι η καλή συμπεριφορά (το εκτελεστικό μέρος, η πράξη). Αυτό που σας ενδιαφέρει δεν είναι απλά τα παιδιά να γνωρίζουν τους ηθικούς κανόνες ή να νιώθουν ενοχή όταν τους παραβαίνουν. Πρέπει να μάθουν να συμπεριφέρονται σύμφωνα μ’ αυτούς.
Εδώ να τονίσουμε, ότι τα μικρότερα παιδιά πιστεύουν ότι οι ηθικοί κανόνες είναι αμετάβλητοι, καθορισμένοι και αιώνιοι. Ότι μια πράξη είναι απολύτως καλή ή απολύτως κακή. Αντίθετα, τα μεγαλύτερα παιδιά αντιλαμβάνονται ότι οι ηθικοί κανόνες δεν υπάρχουν a priori, αλλά είναι κοινωνικές συμβατικότητες που έχουν κοινώς συμφωνηθεί, για να εξασφαλιστεί καλύτερη τάξη πραγμάτων. Επίσης, κατανοούν ότι υπάρχουν περισσότερες από μια απόψεις για το ίδιο θέμα και όχι μόνο η δική τους.
Αυτές οι τρεις πλευρές της ηθικότητας (γνωστική, συναισθηματική και εκτελεστική) αντιστοιχούν προς τις τρεις βασικές κατευθύνσεις που έχουν διαμορφωθεί στη θεωρία και στην έρευνα της ανάπτυξης της ηθικότητας. Η γνωστική πλευρά έχει μελετηθεί ιδιαίτερα από τους γενετικούς ψυχολόγους Piaget και Kohlberg. Η συναισθηματική πλευρά έχει τονιστεί ιδιαίτερα από τον Freud ως συναίσθημα ενοχής και από τους συμπεριφοριστές ως φόβος τιμωρίας για την ίδια την πράξη ή ως επίγνωση των πιθανών δυσμενών επιπτώσεων. Η εκτελεστική πλευρά έχει κυρίως διερευνηθεί με τα λεγόμενα “πειράματα αντίστασης στους πειρασμούς”, για να καθοριστεί κατά πόσο η ηθικότητα αποτελεί ένα σταθερό και μόνιμο χαρακτηριστικό της προσωπικότητας του ατόμου, μια γενική στάση που κυριαρχεί σε όλες τις πράξεις του, ανεξάρτητα από τις συγκεκριμένες περιστασιακές συνθήκες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου